Crossroads

-

Mahal mo? Eh mahal kaba?

Yan ang kalimitang tanong ng mga kaibigan nating chismosa kapag meron tayong crisis sa buhay na pinagdaanan pero para sa isang taong katulad ko naitanong ko yan sa aking sarili ng magkaroon ako ng crisis sa aking pamilya. Kahit kelan ay hindi ko nakita ang aking sarili bilang isang perpektong anak o kapatid, sa totoo lang hindi ko nga nakikita ang aking sarili. Ang taong 2020 ang nagbigay sakin ng panahon para mas makapag reflect sa aking sarili, pinatigil kasi ng Covid ang ingay sa paligid.

Nakita ko at narinig ang maraming bagay tungkol sa aking sarili at mas naintindihan ko ang mga bagay na kulang at dapat. Para sa may mga kapatid na tulad ko siguradong nararanasan niyo ang favoritism at para sa inyong mga magulang na sigurado akong mahirap para sa inyo ang ito ay aminin. 

Never naging issue sa aking ang pagkakaroon ng paborito ng aking ina dahil para sa akin hindi naman ako napabayaan, napag-aral ako sa isang pretihiyosong eskwelahan, nakakakain ng higit pa sa tatlong araw (kaya ang taba ko eh!) at masasabi kong talaga namang convinient ang aking paraan ng pamumuhay kahit kelan ay hindi tinanggap ng aking isip na hindi patas ang ibinibigay niyang pagmamahal sa aming magkakapatid hanggang sa dumating na nga sa puntong ito...

Never naging issue sa aking ang mga kapatid kong paborito ng aking ina dahil para sa akin mga kapatid ko sila, hinding hindi nila gagawin ang ako'y lokohin, saktan o isahan. Ang ibinibigay sa kanila ng aking ina ay hindi nila pinilit ito ay kusa at nararapat lamang na kanilang tanggapin. Masasabi kong kahit kailan ay hindi ko napag isipan na ang pakikitungo nila ay may bahid na kung ano man hanggang sa dumating na nga sa puntong ito...

Ang usapin sa lupa kahit kailan ay ayaw kong maging usapin dahil para sa aking hindi dapat ito pinagkakaguluhan ng isang pamilya, ang pamilya dapat naghihilahan pataas, may patas na pagtingin sa lahat regardless kung ano man ang narating na ng bawat isa sa kanilang buhay. Walang kawawa at walang maswerte, lahat ay nahihirapan at lahat ay nakararanas ng saya.

Hindi ko maintindihan ang sakit ng naramdaman ko ng malaman ko kung paanong nagkaroon ng hatiaan ng wala akong kamalay malay, at hindi ko maintindihan ang sakit ng sabihin sa akin ng aking ama habang siya ay naluha na "buhay pa naman kami pero bakit naman kinukuha na ang mga lupa", hindi ko maintindihan ang sakit ng sabihin sa akin na mag intay kapag handa na ibigay ang lupa na para bang hindi ako natanda at hindi kailangan maghanda kasi ako daw ay "maswerte". Iba pala ang sakit kapag ang pagpapasawalang bahala sa iyong nararamdaman ay nanggaling sa sarili mong ina at kapatid, ito yung sakit na parang kahit kailan ay hindi mawawala, yung pakiramdam na para kang magisa at basta na lamang iniwan yung masasabi mo nalang na sobra sobra na pero wala kang magawa. Napakahirap ipaliwanag.


Ngunit sa lahat ng mga pangyayaring ito mananatili ang sinabi nila ay totoo, hindi mo mapipili ang pamilya mo at ganuon din sila sayo, hindi ka nila maiintindihan dahil hindi sila ang nasa posisyon mo at gayun kadin sa kanila. Sa mga mabuti at masamang hangarin isa lang ang pinaka punto ng blog ko na ito, maging matibay. Ikaw ay isang taong nabigyan ng pagkakataon ng Diyos na mabuhay at sa kung ano mang hamon ang ibato sa iyo ng buhay nararapat lamang na pilitin mo itong malagpasan kasi walang gagawa nito para sayo kung hindi ikaw lamang. Hindi ka man mahal ng mundo pero andyan ka para sa sarili mo. LAVERN! Virtual hugs mga beshy! ❤️ 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

How many more heartache should I write about?

-
Image
After 2 months of my writing hiatus I finally got the courage to sit down and write again. Taray ng entrada akala mo naman ang tindi ng pinagdaanan ni Inday LOL. Simple lang ang naging dahilan ko bakit hindi ako nakakapag sulat kasi busy ako sa nangyayari sa totoong buhay ko na hindi na ako nito nabibigyan ng oras para privately ay makapag isip at makapag sulat. Sa loob ng dalawang buwan na pagkawala ano – ano nga ba ang nangyari sakin? Well una nalipat ako sa department na ayaw ko kasi kailangan ko mag calls huwaw! San ka nga ba ulit nagtatrabaho? Ah “call” center, pangalawa nagpagawa ako ng bahay para makalipat na at tuluyang maging adult, nag apply for a higher post tapos mainterview na – reject, tapos nag apply ulit sa iba naman for training at natanggap. Sobrang daming ganap with so very little time. Saka ko na ieelaborate ang mga realizations ko sa iba pero today gusto ko lang muna mas mag focus sa mga natutunan ko pa as an employee. Bilang isang call center agent I cannot st
Read more

The Grumpy Old Lady

-
Image
Sa nagdaang mga holidays ano ba ang pinaka - ayaw nyong kaugalian nating mga Pilipino? Para sakin madami sa Pasko, ewan ko ba kung ako lang or talagang hindi na siya tama. Bato - bato sa langit ang tamaan, edi sapul! Isa - isahin natin: 1. Ang pag-punta lang kila Ninong at Ninang tuwing bagong taon Dati hindi ko masakyan ang idea ng pagbibigay ng pera ng mga Ninong/Ninang sa inaanak pero ng magkaroon nako ng trabaho mas lumawak ang aking pang unawa na hindi lahat ng tao ay may oras para makabili ng regalo sa bata pero hanggang ngayon hindi ko padin masakyan ang ideya na pupunta lang ang inaanak o dadalhin ng magulang sa Godparents nila tuwing pasko na para bang naniningil ng pautang, dadating at sabay aalis, asan naba ang sense ng pagiging second parents sa mga bata? Nakakatakot pala maging Ninang kasi once naisulat kana sa listahan magkakaroon ka ng pang habang buhay na pagkakautang sa bata at maoobliga kang magbayad kada Pasko ganon? Sana naman po dalhin o papuntahin din natin ang at
Read more

Bakit napakasakit parin? 💔 The box, the ball and the pain button.

-
Image
Last week grabe yung sakit ng ipin ko talagang humingi nako ng gamot apakahirap ngumuya tapos feeling ko matatanggal lahat ng teeth ko 😔 and since wala akong ginagawa ngayon let me share with you ang isa sa pinakamagandang lesson na nabasa ko about pain 💢 "Mahal na mahal kita kahit ang sakit sakit na..." 💔 -Popoy Isa sa mga greatest movie 🎦 line na nadinig ko tagos talaga sa puso wasak na wasak  ika nga 😅 feeling mo di lang si Popoy ang na-break pati ikaw nadin e....kapag tayo nasasaktan madalas tinatanong natin paano ba ito? Malalagpasan ko ba to? Kakayanin ko ba ito? Hanggang kelan bako ganto? Tapos kahit ilang buwan na ang lumipas o taon magtataka ka kasi may mga times na maaalala mo tapos yung intensity ng sakit bakit parang ganon padin? Tapos mapapaisip ka kung teka ibig sabihin ba nito is mahal ko pa siya? Or na di ko pa nalilimutan ang mga nangyari? (syempre applicable ito di lang para sa mga heartbroken 💔 wag kayo selfish di lang kayo nasasaktan LOL)
Read more